شب هاي بندگي
اعمال ويژه شب بيست و سوم‏ ماه مبارك رمضان


شب بيست و سوم در هَدِيّة الزَّائر ذكر شده از دو شب قدر سابق افضل است و از احاديث بسيار مُستَفاد مى‏شود كه شب قدر همين است و اين شب جهنى است و در اين شب جميع امور بر وفق حكمت مقدّر مى‏گردد وازبراى اين شب غير از اعمالى‏كه با دو شب سابق شريكست چند عمل‏ديگر است

اوّل
خواندن سوره عنكبوت و رُوم كه حضرت صادق‏عليه السلام قَسم ياد فرموده كه خواننده اين دو سوره دراين شب از اهل‏بهشت است

دوّم
خواندن حم دُخان سيّم خواندن سوره قَدر هزار مرتبه چهارم آنكه تكرار كند در اين شب بلكه در تمام اوقات اين دعا را اَللّهُمَّ كُنْ لِوَلِيِّكَ «الخ» و ذكر آن در ضمن ادعيه شبهاى دهه آخر بعد از دعاء شب‏
بيست و سيّم گذشت

پنجم
بخواند: اَللّهُمَّ امْدُدْ لى‏ فى‏ عُمْرى‏، وَاَوْسِعْ لى‏ فى‏ رِزْقى‏،
خدايا دراز كن عمرم را و فراخ كن روزيم را

وَاَصِحَّ لى‏ جِسْمى‏، وَبَلِّغْنى‏ اَمَلى‏، وَاِنْ كُنْتُ مِنَ الْأَشْقِيآءِ فَاْمحُنى‏
و سالم گردان تنم را و برسانم به آرزويم و اگر در زمره بدبختان هستم تو نامم را از

مِنَ الْأَشْقِيآءِ وَاْكتُبْنى‏ مِنَ السُّعَدآءِ، فَاِنَّكَ قُلْتَ فى‏ كِتابِكَ الْمُنْزَلِ‏
سلك آنان پاك كن و در زمره سعادتمندانم ثبت كن زيرا تو خودت در كتابى كه‏

عَلى‏نَبِيِّكَ الْمُرْسَلِ، صَلَواتُكَ عَلَيْهِ وَ الِهِ، يَمْحُو اللَّهُ ما يَشآءُ وَيُثْبِتُ،
بر پيامبر مرسلت‏صلى الله عليه وآله نازل فرمودى چنين گفتى: «خدا هر چه خواهد محو مى‏كند و ثبت مى‏كند

وَعِنْدَهُ اُمُّ الْكِتابِ. 
و نزد او است اصل كتاب

ششم
بخواند: اَللّهُمَّ اجْعَلْ فيما تَقْضى‏ وَفيما
خدايا قرار ده در آنچه حكم كرده و

تُقَدِّرُ مِنَ الْأَمْرِ الْمَحْتُومِ، وَفيما تَفْرُقُ مِنَ الْأَمْرِ الْحَكيمِ، فى‏ لَيْلَةِ
مقدر فرموده‏اى از فرمان حتمى خود و در آنچه جدا كنى از دستور حكيمانه‏ات در شب‏

الْقَدْرِ مِنَ الْقَضآءِ الَّذى‏ لا يُرَدُّ وَلا يُبَدَّلُ، اَنْ تَكْتُبَنى‏ مِنْ حُجَّاجِ‏
قدر از آن حكمى كه بازگشت ندارد و تغيير پذير نيست كه بنويسى مرا از حاجيان‏

بَيْتِكَ الْحَرامِ فى‏ عامى‏ هذَا، الْمَبْرُورِ حَجُّهُمُ، الْمَشْكُورِ سَعْيُهُمُ،
خانه محترم كعبه‏ات در همين امسال آنانكه حجشان مقبول و سعيشان‏

الْمَغْفُورِ ذُنُوبُهُمُ، الْمُكَفَّرِ عَنْهُمْ سَيِّئاتُهُمْ، وَاجْعَلْ فيما تَقْضى‏
مورد تقدير و گناهانشان آمرزيده و اعمال بدشان بخشوده شده و مقرر فرما در آنچه‏

وَتُقَدِّرُ، اَنْ تُطيلَ عُمْرى‏، وَتُوَسِّعَ لى‏ فى‏ رِزْقى‏. * هفتم بخواند اين دعا راكه‏
حكم كرده و مقدر فرموده اى كه عمرم را طولانى كنى و در روزيم وسعت دهى در اقبال است يا

باطِناً فى‏ ظُهُورِهِ، وَيا ظاهِراً فى‏ بُطُونِهِ وَيا باطِناً لَيْسَ‏
اى كه نهان است در عين آشكاريش و اى كه آشكار است در عين نهانيش و اى نهانى كه در

يَخْفى‏، وَيا ظاهِراً لَيْسَ يُرى‏، يا مَوْصُوفاً لا يَبْلُغُ بِكَيْنُونَتِهِ.
خفا نيستى و اى آشكارى كه ديده نشوى اى كه توصيفت كنند ولى هيچ وصفى به كنه ذات تو نرسد

مَوْصُوفٌ، وَلا حَدٌّ مَحْدُودٌ، وَيا غآئِباً غَيْرَ مَفْقُودٍ، وَيا شاهِداً غَيْرَ
و هيچ حدى محدودت نكند و اى كه پيدائى ولى گم نشده‏اى و اى كه حاضرى ولى مشهود

مَشْهُودٍ، يُطْلَبُ فَيُصابُ، وَلَمْ يَخْلُ مِنْهُ السَّمواتُ وَالْأَرْضُ‏
نشوى تو را طلب كنند و به مقصود نائل گردند، از تو خالى نيست آسمانها و زمين‏

وَمابَيْنَهُما طَرْفَةَ عَيْنٍ، لا يُدْرَكُ بِكَيْفٍ، وَلا يُؤَيَّنُ بِاَيْنٍ، وَلا بِحَيْثٍ،
و مابين آندو يك چشم برهم زدن، به چگونگى در نيائى و به جائى و سوئى اندر نشوى‏

اَنْتَ نُورُ النُّورِ، وَرَبُّ الْأَرْبابِ، اَحَطْتَ بِجَميعِ الْأُمُورِ، سُبْحانَ مَنْ‏
توئى روشنى نور و پروردگار همه پروردگاران به تمام امور احاطه دارى منزه خدائى كه‏

لَيْسَ كَمِثْلِهِ شَىْ‏ءٌ، وَهُوَ السَّميعُ الْبَصيرُ، سُبْحانَ مَنْ هُوَ هكَذا، وَلا هكَذا غَيْرُهُ‏
نيست مانندش چيزى و او است شنواى بينا منزه است آنكه او چنين است و جز او ديگرى چنين نخواهد بود

پس دعا مى‏كنى بدانچه بخواهى

هشتم
آنكه غير از غسل اوّل شب غسلى‏نيز در آخر شب كند و بدانكه از براى غسل و احياء اين شب و زيارت امام حسين‏عليه السلام و صد ركعت نماز فضيلت بسيار و تأكيد شده شيخ در تهذيب روايت كرده از ابوبصير از حضرت صادق‏عليه السلام كه فرمود در شبى كه اميد مى‏رود شب قَدر باشد صد ركعت نماز كن بخوان در هر ركعت قُلْ هُوَاللَّهُ اَحَدٌ را ده مرتبه گفتم فدايت شوم اگر قوّت نداشته باشم ايستاده بجا آورم فرمود نشسته بجا آور گفتم اگر قوّت نداشته باشم نشسته بجا آورم فرمود بجا آور به همان حالى‏كه به قفا خفته‏اى در فراش خود و از دعائم‏الاسلام روايتست كه حضرت رسول‏صلى الله عليه وآله در دهه آخر ماه رمضان رختخواب خود را جمع مى‏كرد و كمر خود را محكم مى‏بست براى عبادت و در شب بيست و سيّم اهل خود را بيدار مى‏كرد و آنها را كه خواب رُبُوده بود آب بصورتشان مى‏پاچيد و حضرت فاطمه صلوات الله عليها نمى‏گذاشت در اين شب احدى از اهلش بخوابد و علاج مى‏فرمود خواب آنها را به كمى طعام و مهيّا مى‏كرد آنها را براى احياء آن شب از روز يعنى امر مى‏فرمود كه روز را خواب و استراحت كنند كه شب خوابشان نبرد و احيا بدارند و مى‏فرمود محروم كسى است‏كه ازخير امشب محروم بماند و روايت شده كه حضرت صادق‏عليه السلام سخت مريض شده بود چون شب بيست و سيّم ماه رمضان شد موالى خود را امر فرمود كه حركتش دادند به مسجد بردند و آن شب را در مسجد بود تا به صبح علامه مجلسى(ره) فرموده كه هر مقدار قرآن كه ممكن باشد در اين شب بخواند و دعاهاى صحيفه كامله را بخواند خصوصاً دعاى مكارم‏الاخلاق و دعاى توبه و روزهاى اين شبها را نيز بايد حرمت داشت و به عبادت و تلاوت و دعا به سَر آورد زيرا كه در احاديث معتبره وارد شده است كه روز قدر در فضيلت مثل شب قدر است.


منبع: سايت شبستان