امام حسن مجتبي
گوهر تابناك استواري و فضيلت
امام حسن مجتبي , در ايامي كه خوان پرفيض ضيافت الله براي مومنان گسترده بود ,
ديده به جهان گشود و با قدوم مباركش خوان خدايي را جلوه اي ديگر داد. فضيلت ها
, گوهر وجود امام را به قدري شفاف و تابناك كرده بود كه هيچ اثري از غبار و
آلودگي در آينه وجودش ديده نمي شد. خورشيد وجودش پرتوافكن نيكي ها بود و تشعشع
فضيلت هايش , جان ها را صفا داد. گفتارش منادي حقيقت و رفتارش سرچشمه ي فضيلت
بود.
قدرت
معنوي و اقتدار روحاني امام مجتبي به قدري بود كه گر چه از اسباب ظاهري رهبري
به اقتضاي زمان چشم پوشيد , اما رهبر حقيقي و واقعي مردم به سوي حق بود. او بود
كه با رفتار متعالي و گفتار خداگونه ي خويش مردم را به سوي خدا و حقيقت ناب
الهي دعوت مي كرد. او بود كه در آن ظلمت بيداد و روزگار انحرافات , چراغ فروزان
هدايت بود و راه روشن خدا را به خداجويان نشان مي داد. آري , رفتار امام , مردم
را رهبري مي كرد و گفتارش سرود صداقت و ديانت بود.
امام
مجتبي , با قرآن به عنوان سرچشمه ي معنويت و عرفان , انس عجيبي داشت . اين
رفتار امام , به مردم مي آموخت كه قرآن حامل تعاليم ناب دين است و براي آشنايي
با اين تعاليم ناب , بايد به سوي قرآن رفت و بايد با قرآن مانوس شد. امام به
قدري با قرآن مانوس بود كه در بستر خواب نيز قرآن را فراموش نمي كرد و چون در
بستر خواب قرار مي گرفت , طبق رسم و رويه اي كه داشت , سوره كهف را تلاوت مي
فرمود و آن گاه به خواب مي رفت .
امام , در
روزگاري قرار داشت كه اقبال دنيا , بسياري از مسلمانان را به وادي غفلت از خدا
كشانده بود.آن امام تا آن جا پيش رفته بود كه مردم به خاطر تعينات دنيايي , كسي
همچون امام حسن مجتبي عليه السلام را كه سرور جوانان بهشت و ريحانه ي رسول خدا
بود , رها كرده و به سوي كساني رفته بودند كه آثار مسلماني در سيما و سيرت آن
ها نبود. امام مجتبي , براي آگاهي مردم و درمان دنيا گرايي مهلك جامعه اسلامي ,
رفتاري در پيش گرفتند كه از هر جهت مايه عبرت و پند بود و اذهان مستعد را به
تامل وامي داشت .
رفتار
امام در منصرف كردن ذهن مردم از دنيا و متوجه كردن آن ها به خدا , به قدري بسيط
بود كه در تمام صحنه هاي زندگي سياسي و اجتماعي امام جلوه داشت . گذشته از موضع
گيري هايي كه امام عملا در اين زمينه نشان مي داد , در گفتار خويش نيز مردم را
از دنيا گرائي مهلك برحذر مي داشت . امام مجتبي متعالي ترين و بهترين تعاليم
اخلاقي رادر برخورد با دنيا و آخرت براي مردم بيان مي فرمود. از يك سو سفارش مي
كرد كه مومنان دنيا را همچون مردار تلقي كنند و خود را چندان به آن آلوده
نسازند , و از سوي ديگر مي فرمود كه براي دنيا چنان بكوشند كه گويي هميشه در آن
زندگي مي كنند و براي آخرت نيز چنان كار كنند كه انگار فردا از اين جهان كوچ
خواهند كرد.
امام حسن
مجتبي عليه السلام , نعمت هاي خداوند متعال را عزيز مي داشت و به آن ها احترام
مي نهاد. آن بزرگوار , احترام ننهادن به نعمت هاي خداوند را نشان پستي افراد
دانسته مي فرمود : لئامت و پستي اين است كه شكر نعمت نكني . احترام امام به
نعمت هاي خداوند , سبب شده بود كه شاكرين در نظرش عزيز باشند و مورد لطف و
محبتش قرار گيرند.
خوش خلقي
و حلم و بزرگواري از صفات برجسته ي امام حسن مجتبي بود. در خوش خلقي رفتاري
همانند رسول اكرم داشت و از اين طريق سركش ترين افراد را جذب مي كرد. امام با
كيمياي خوش خلقي , دشمن را به دوست تبديل مي كرد و گستاخ ترين افراد را به
اطاعت و تسليم وامي داشت .
سالروز شهادت امام حسن مجتبي را كه مظهر استواري , صبر , صلابت و خوي متعالي
بود تسليت مي گوييم .
منبع: روزنامه
جمهوري اسلامي 18/01/1384 صفحه عقيدتي
